Zmiany strukturalne i biochemiczne naskórka w procesie starzenia się skóry

Metabolizm naskórka polega na tym, że podstawne keratynocyty stopniowo przemieszczają się w górę wraz z różnicowaniem komórek i ostatecznie obumierają, tworząc niejądrzastą warstwę rogową naskórka, a następnie odpadają. Powszechnie uważa się, że wraz z wiekiem dochodzi do zaburzenia warstwy podstawnej i kolczystej, połączenie naskórka i skóry właściwej staje się płaskie, a grubość naskórka maleje. Naskórek, będący najbardziej zewnętrzną barierą organizmu człowieka, ma bezpośredni kontakt ze środowiskiem zewnętrznym i jest najłatwiej narażony na działanie różnych czynników zewnętrznych. Starzenie się naskórka najłatwiej odzwierciedla wpływ wieku i czynników zewnętrznych na starzenie się człowieka.

W naskórku starzejącej się skóry wzrasta zmienność wielkości, morfologii i właściwości barwiących komórek warstwy podstawnej, połączenie naskórka i skóry właściwej stopniowo staje się płaskie, naskórkowy paznokieć staje się płytszy, a grubość naskórka maleje. Grubość naskórka zmniejsza się o około 6,4% na dekadę, a u kobiet zmniejsza się jeszcze szybciej. Grubość naskórka zmniejsza się wraz z wiekiem. Zmiana ta jest najbardziej widoczna na odsłoniętych obszarach, w tym na powierzchniach prostowników twarzy, szyi, dłoni i przedramion. Keratynocyty zmieniają kształt wraz z wiekiem skóry, stają się krótsze i grubsze, natomiast keratynocyty stają się większe na skutek krótkiego obrotu naskórka, wydłuża się czas odnowy starzejącego się naskórka, zmniejsza się aktywność proliferacyjna komórek naskórka, a naskórek staje się cieńszy. cienka, przez co skóra traci elastyczność i zmarszczki.

Na skutek tych zmian morfologicznych połączenie naskórek-skóra właściwa nie jest szczelne i jest podatne na uszkodzenia siłami zewnętrznymi. Po 30. roku życia liczba melanocytów stopniowo maleje, spada zdolność proliferacyjna, a aktywność enzymatyczna melanocytów spada w tempie 8–20% na dekadę. Chociaż skóra nie jest łatwa do opalenia, melanocyty są podatne na lokalną proliferację, tworząc plamy pigmentacyjne, szczególnie w obszarach narażonych na działanie słońca. Zmniejszeniu ulegają także komórki Langerhansa, co powoduje pogorszenie funkcji odpornościowych skóry i podatność na choroby zakaźne.

Analizator skóryUrządzenie może być używane do wykrywania zmarszczek, tekstury, utraty kolagenu i konturu twarzy, co pomaga wykryć starzenie się skóry twarzy.